You Tube, Me Tube, Everybody Tube

Ja, ik ben er ook aan: You Tube! Filmpjes delen met de hele wereld.
Filmpjes bewonderen van de hele wereld. Een wondere wereld, zou Chriet Titulaer zeggen, in zijn beste tijd. En een wereld waar de wonderen nog niet uit zijn, voeg ik er maar aan toe. Onlangs namelijk nog een wonder mogen beleven. Nou ja, wonder? Iets wonderlijks in elk geval. Lees door, en verwonder u zelf. Maanden geleden heb ik met mijn toen nieuwe telefoon een filmpje gemaakt van onze binnenhuis ‘dierentuin’. Een hartverwarmend tafereel waarbij onze kater Floris, staande op de harige flanken van onze teef Noah, haar liefdevol masseert, intens spinnend. Noah ondergaat het in stil genot. Kater Floris loopt naar de kop van haar ‘grote liefde’ en gaat vol overgave verder met liefkozingen. Noah laat die avances niet onbeantwoord en geeft net zo makkelijk kopjes terug. Met de kanttekening dat Noah’s kop net zo groot is als de hele kater Floris. Toch spreekt er liefde uit. Ook als Noah’s tong Floris in één lebber door de wasstraat haalt. Een aandoenlijk stel. Het cliché ‘leven als kat & hond’ krijgt een geheel nieuwe betekenis.Tot zover het filmscenario.

Enkele weken geleden kwam ik het filmpje tegen op mijn PC, ik had het kennelijk al ingeladen. Nu heb ik inmiddels een handig video bewerkingsprogramma en ik kon in no time het filmpje voorzien van een titel, aftiteling en als toepasselijke soundtrack: “when a man loves a woman” van de Soul Tiger Percy Sledge.

Ik heb deze gehele productie a 1 minuut 54 seconden op You Tube geplaatst, piece of cake! En vervolgens een linkje rondgemaild naar potentieel geïnteresseerden, zoals huisgenoten, familie, vrienden, bekenden... En ook aan – een tip van broer André – het Betty Asfaltcomplex, het media-tainment bedrijf van Paul Haenen (bekend van Margreet Dolman, Dominee Gremda e.d.). Volgens broer André is Margeet altijd op zoek naar mooi, warme, lief, bijzonder e.d.

Tot mijn verrassing kreeg ik al snel een mailtje terug met de vraag of het filmpje mag worden opgenomen op de nieuwste Margreet Dolman DVD (die binnenkort in de winkels ligt.) Zeer vereerd natuurlijk. Dus ingestemd. DVD gestuurd. En een dag later, vrijdag 19 oktober, belde Paul Haenen zelf. Hij – dat wil zeggen Margreet Dolman - wilde eigenlijk ook een interviewtje met de regisseur, dus ondergetekende. Maar het moest wel snel. ‘Over een uurtje?’ gaf ik bij wijze van grap een voorzet. “Is goed. Ik kom er aan!” zei hij, minstens zo snel schakelend als ik.

En zo stond ik wat later die middag op het perron van Station Gouda-Goverwelle Paul Haenen op te vangen. Hij stapte uit de stop/staptrein, cameratas om de schouders. Kon niet missen. Ik kende hem natuurlijk van tv, keek vaak naar zijn Margreet Dolman avonturen, zijn shows voor de VPRO tv. Valt niets tegen in het echt: een vitale 50-plusser. Bij ons thuis eerst een bak koffie gepresenteerd. Een beetje praten over koetjes en kalfjes, en honden en katten natuurlijk. Beide filmsterren waren aanwezig, lui gedrapeerd op vloer en bank. Geen sterallures, geen carriereplanning. Weten zij veel !

Ondertussen krijgen we via de radio mee dat Jan Wolkers net is overleden. Zo’n bericht komt toch wel aan, zeker bij kunstzinnige typen als Paul Haenen. En zelf heb ik ook een studie Nederlandse Taal- en Letterkunde op zak, en al gauw een meter Wolkers in de boekenkast. Wolkers, het icoon van onze vaderlandse literatuur, en van de kunst in bredere zin. We begrepen de betekenis van het moment , maar deden er luchtig over. Met de opmerking: 'Waar was jij toen Jan Wolkers overleed? In Gouda dus! Geïnterviewd door…Margreet Dolman.

Dat interview was een speciale ervaring. Zodra Paul zijn apparatuur in de aanslag had, en ik was voorzien van een draadloze microfoon, transformeerde Paul naadloos in Margreet, qua stem. Aparte gewaarwording. Margreet Dolman stelt de vragen, Paul hanteert de camera: een complete cameraploeg in één persoon. Wel zo handig.

Anderhalfuur laten zet ik de cameraploeg weer af op het station. Voorzien van – hoe kan het anders – een pakje originele Goudse Stroopwafels.

Waar blijft het wonder nu? Vraagt u zich af… Welnu. Die hele avond staat de TV bol van Jan Wolkers. Herinneringen, gedenkingen, citaten, oude filmpjes en ga zo voort. Eerbetoon. Ik doe er aan mee. En pak voor het naar bed gaan een willekeurig boek uit de meter Wolkers. Mijn hand valt op ‘De Junival’.

De Junival gaat over de relatie van de schrijver met zijn moeder en met zijn kat Voske. Op bed lees ik de eerste hoofdstukjes. Het zijn herinneringen, korte flashbacks. In hoofdstuk 5, beschrijft hij dan tot mijn verbijstering hoe hij met de kat Voske door de kamer danst, op muziek van Percy Sledge…: When a Man Loves A Woman. …. ?!

God's wegen - en die van Wolkers - zijn soms wonderbaarlijk. Junival, toeval, hoe toevallig kan het leven zijn… ?

p.s. Het filmpje is te zien (en te horen) via deze link: http://nl.youtube.com/watch?v=HZXZtuLdtt0