Kreeg een sms je van mijn broer&schoonzus op vakantie in de Ardèche: “Er was hier net een aardbeving! 4,5 op de schaal van Richter. De tent schudde, gerommel als onweer. Best raar! Maar geen ongelukken.” Ik weerstond de verleiding een flauwe grap terug te sms-en: “Zeker te veel, te snel en te goedkope wijn gedronken? Of: weet je zeker dat er geen stukje uit je neus stuiterde?” Humor onder broers. Niet gedaan dus. Wel ‘s morgens even op internet gekeken hoe het nu zat met die aardschok. Geen goedkope wijnkater. Epicentrum lag onder het dorpje Baljac, nooit van gehoord, maar het bestaat. De nachtelijke beving was er het gesprek van de dag. Ook op diverse blogs en tweets schokte de beving nog na. Ik zag en zie een symboliek met de actuele ‘toestand in de wereld’, om eens de titel van een heel oud radioprogramma aan te halen. Het zijn schokkende tijden waarin we leven. En beven. Die aardbeving symboliseert het acute instortingsgevaar op vele fronten: financieel, economisch, sociaal, politiek, voeding en gezondheid, natuur en milieu, vrede en veiligheid.
Schokkende tijden, waarin zogenaamde wereldleiders het ook niet meer weten, als ze het ooit al wisten. Waarin miljarden worden besteed aan wapens, terrorisme en andere resistente virussen, terwijl een fractie van die over de balk gesmeten budgetten al voldoende is om de bevolking van een uitdrogend werelddeel te voorzien van voedsel, water en fatsoenlijk onderdak. Wat dus niet gebeurt.
Schokkende tijden waarin wij ons druk maken om woningprijzen, hypotheek, kosten voor gezondheid, energie, en ons recht op een onbekommerde oude dag, terwijl talloze kinderen elders nooit enig dak boven het hoofd hebben, en soms niet eens volwassen zullen worden. Tijden waarin een enkel individu meer kan bezitten dan de rest van zijn landgenoten samen. Schokkende tijden waarin je zomaar kunt worden beschoten op de snelweg. Waarin het begrip funshoppen in London en andere Engelste steden een grimmige dimensie heeft gekregen.
Het is een slechte rampenfilm, met achter de coulissen de schimmige spelletjes van beleggers, die de scenario’s naar hun hand zetten. Waarin de beurskoersen zo hard op en neer stuiteren dat de schokken te zien zijn op de Schaal van Richter Met schokkendste beeld misschien wel die gewonde jongen, die door omstanders zorgzaam lijkt te worden geholpen, maar intussen graait een van die medemensen zijn rugzak leeg. Deed me denken aan een foute bankier die zich na jaren van wanprestaties, list en bedrog nog even verzekert van een vette bonus. Zou me ook niets verbazen als de dader kans maakt op een succesvolle loopbaan in de financiële wereld.
Schokkende tijden waarin wij ons druk maken om woningprijzen, hypotheek, kosten voor gezondheid, energie, en ons recht op een onbekommerde oude dag, terwijl talloze kinderen elders nooit enig dak boven het hoofd hebben, en soms niet eens volwassen zullen worden. Tijden waarin een enkel individu meer kan bezitten dan de rest van zijn landgenoten samen. Schokkende tijden waarin je zomaar kunt worden beschoten op de snelweg. Waarin het begrip funshoppen in London en andere Engelste steden een grimmige dimensie heeft gekregen.
Het is een slechte rampenfilm, met achter de coulissen de schimmige spelletjes van beleggers, die de scenario’s naar hun hand zetten. Waarin de beurskoersen zo hard op en neer stuiteren dat de schokken te zien zijn op de Schaal van Richter Met schokkendste beeld misschien wel die gewonde jongen, die door omstanders zorgzaam lijkt te worden geholpen, maar intussen graait een van die medemensen zijn rugzak leeg. Deed me denken aan een foute bankier die zich na jaren van wanprestaties, list en bedrog nog even verzekert van een vette bonus. Zou me ook niets verbazen als de dader kans maakt op een succesvolle loopbaan in de financiële wereld. Schokkende tijden, maar..., ik ben niet Roomser dan de Paus - rare uitdrukking trouwens, in een tijd waarin de Rooms Katholieke waarden en normen niet bepaald vlekvrij zijn. Maar dat terzijde.
Ik speel mee in een spel waarvan ik de spelregels niet doorgrond. Ik pik de krenten uit de pap, waarvan ik het recept niet ken. Ben blij met elke vonk positiviteit, gevoelig voor elke teleurstelling. Soms vallen ze samen. Zoals de brief van mijn pensioenfonds. Een overzicht van wat ik tegemoet kan zien, vanaf mijn 65e op basis van mijn jaren in het onderwijs en, ook ik, bij defensie. Waarbij in het kader van dienstplicht toch ruim een jaar lang mijn land heb verdedigd, met gevaar voor eigen lever, hangend aan de bar van de kazernekroeg.
Een welverdiend pensioen is dan wel het minste. Na vluchtige lezing dacht ik een bedrag van 247 euro per maand te kunnen incasseren, vanaf mijn 65e tot en met de rest van mijn leven. Geen vetpot, maar beter dan niets. Bij nadere beschouwing gaat het om 247 euro per jaar. Zeg 20 euro per maand. Waar maak ik me druk over? Misschien kan ik het afkopen, en de opbrengst storten op Giro 555? Al moet je dan ook maar afwachten of het goed terecht komt. Als het al terecht komt, want het zijn schokkende tijden.
Een welverdiend pensioen is dan wel het minste. Na vluchtige lezing dacht ik een bedrag van 247 euro per maand te kunnen incasseren, vanaf mijn 65e tot en met de rest van mijn leven. Geen vetpot, maar beter dan niets. Bij nadere beschouwing gaat het om 247 euro per jaar. Zeg 20 euro per maand. Waar maak ik me druk over? Misschien kan ik het afkopen, en de opbrengst storten op Giro 555? Al moet je dan ook maar afwachten of het goed terecht komt. Als het al terecht komt, want het zijn schokkende tijden.
Gelukkig kreeg ik later van de week weer een sms je van mijn broer&schoonzus: dat ze veilig thuis zijn. En het voetbal is ook weer gestart, met het ritueel van bordje op schoot bij studio sport. Dat biedt weer wat houvast in alle turbulentie. Al voel ik me dan een beetje struisvogel…
