Maar je hebt het niet voor het zeggen. Het lot trekt z’n eigen spoor. En, om maar eens een stoffig tegeltje van de wand te halen: ‘Van het concert des levens krijgt niemand het program.’ Met als recente aanvulling… behalve dan dat iedereen het slotakkoord speelt.
De uitvaartbijeenkomst kent meestal wél een programma. Opgesteld door de nabestaanden om hun dierbare zo persoonlijk en respectvol mogelijk te gedenken en uit te wuiven. Bij zo’n programma ervaar je vaak de intense kracht van muziek en van het gesproken woord.
Je houdt het niet droog als de verse weduwnaar vertelt over de liefde en een gedeeld leven, over de laatste jaren, die natuurlijk moeilijk waren, maar juist ook intens mooie momenten brachten, als onvergetelijke zonsondergangen aan zee.
Je houdt het niet droog als volwassen kerels zich uitspreken over hun ‘mams’, over haar betekenis als moeder in hun bestaan.
Je houdt het niet droog als je hoort zingen ‘Bring Me Home’, terwijl de witte kist vlak voor je staat, en je haar gezicht op je netvlies hebt. Zo dichtbij, zo ver weg. ‘I’ll be there’ zingt Van Morrison als een belofte van weerzien.
Maar nu telt het afscheid. Familie, vrienden en bekenden gaan in stille polonaise langs de baar, even inhoudend, een lichte streling over het witte deksel. Een voorzichtig, en onhandig aanvoelend oogcontact met de achterblijvende vader en zoons.
Je houdt het niet droog …
Koffie keert het tij. Gedienstig aangeboden door de medewerkers van het uitvaartcentrum. In de aula start het leven weer voorzichtig op, om door te gaan. Maar niet zonder haar. Want in ieder afscheid, ligt het begin van de mooiste herinnering.’
Zij kijkt mee vanaf de foto’s die als diashow op de muur voorbij komen.
Voor de weduwnaar moet het hele gebeuren een rare onwerkelijke roes zijn. Thuis wachten de kaarten, met troostende en goed bedoelde woorden.’
In de donk’re oester, van verdriet en rouw
Groeien parels, vol herinnering aan jou;
Ons gestold geluk, krijgt zo een nieuwe kans;
Meer dan ooit, geef jij mijn leven glans…
Het heeft tijd nodig, weet hij.
‘De sluizen open, maar de reis gaat door…’
Vergroot de foto met één muisklik...
