Fietsie Foetsie Terug !

Het prijskaartje van het dagje Amsterdam kan weer naar beneden worden bijgesteld.
De gestolen fiets is terug! Opgespoord door eega zelf. Met een scherp oog patrouilleerde zij nog even - voor het boodschappen doen - in de omgeving van Station Goverwelle. En ja hoor! In een steegje tussen twee flats, stond het corpus delictus tegen de muur geparkeerd. Al was er even enige twijfel, want de nieuwe fietstassen waren er van af. Was het dan toch een tweelingfiets? En hij stond op slot! Eega had haar sleutel bij zich en die paste als een missing link. Met vertrouwde klik sprong het slot open. De hoes van het geintegreerde kettingslot bleek wel wel beschadigd, al is niet duidelijk wat daarvan de bedoeling kan zijn geweest. Net zo min als duidelijk is waarom de diefstal niet verder is doorgevoerd. Ik bedoel de fiets stond hemelsbreed 100 meter van de plaats van vermissing.

Wat overeind blijft is het verhaal van de Moedersleutel. Want de fiets moet van slot zijn geweest om hem van de andere fiets te kunnen loskrijgen, zonder knip en breekwerk.
Maar goed, da's van minder zorg. Voor nu overheerst de vreugde om de terugkeer van de verloren gewaande fiets. En: nu kunnen we toch nog een weekje er tussenuit, qua budget.
What a difference a bike make, zeg maar..:)

Moedersleutel

Typisch zo’n dag dat het leven een stuk duurder uitpakt dan gepland. Een dagje Amsterdam voor een bezoekje aan de Hermitage aan de Amstel. We kiezen voor het openbaar vervoer, in combinatie met een stukje fietsen van huis naar station Gouda Goverwelle. (En weer terug natuurlijk).In Amsterdam doen we het deels lopend, deels met de tram/bus.

De dalurenjaarkaart maakt die keuze makkelijk, zeker in combinatie met het schreeuwend hoge parkeertarief in Amsterdam (de hoogste ter wereld?). Als je al een plekje kunt vinden.
De trein dus: retourtje voor twee personen, tweede klas, á 40% korting = 20,80.
In Amsterdam een strippenkaart aangeschaft á 7,90 en twee broodjes plus flesje water, samen voor 7,50, brengt de totale kosten op 36,20, want de toegang tot de Hermitage is gratis: cadeautje van de Bankgiroloterij. (We winnen anders nooit wat )
Voordelig uitje? Helaas, bij thuiskomst staat de teller op 636,20 euro!

Hoe kan dat? De fiets van mijn eega blijkt gestolen! Was net uit de verzekering! Gejat, terwijl hij nota bene met een kettingslot vast zat aan mijn fiets. En: geen sporen van braak. Rarara? Dat raadsel wordt opgelost als we geïrriteerd verslag doen als we boodschappen doen in het winkelcentrum. Een bekende weet te vertellen dat één van haar klanten die ochtend de politie had gebeld om te melden dat twee jongens, niet voor de eerste keer, verdacht rondscharrelden bij de openbare fietsenstalling van Goverwelle. (Vanuit haar appartement aan het stationsplein heeft zijn goed zicht op het station en de stalling.)
De goede kennis zelf vertelde dat een paar maanden geleden haar fiets op dezelfde wijze was verdwenen. Het gerucht gaat – en lijkt er ernstig op dat het klopt – dat de betreffende fietsenjatters werken met een moedersleutel, die past op alle niet te geavanceerde fietssloten. Het schijnt dus al langer te spelen. Ik denk ineens weer aan die man, een paar weken geleden, die verdwaasd rondliep in de fietsenstalling, toen met de trein terugkwam uit Utrecht. Alsof hij niet meer wist waar hij zijn fiets ‘s morgens had geparkeerd. Maar die was dus ook gestolen. En nu waren wij aan de beurt.

Observatie: je wordt er niet blij van! Sterker nog, er golft een oerwoede door je lijf, van de wraakzoekende Neanderthaler die in ons allen voortleeft. Je ziet in gedachten hoe het de onrechtmatige gebruiker van jouw fiets vergaat: het stuur breekt spontaan af, hij davert languit op straat, zodanig neerkomend dat zijn gebit op de stoeprand versplintert. En – toegift - door de val schiet ook het zadel los en als door een onmogelijk toeval priemt de kale zadelpen stevig in zijn endeldarm. Foei! Shame on Me! Maar het zal niet, want het is een goede fiets. En bovendien gun je het je ergste vijanden niet. Je moet er niet aan denken, hoewel, even dan. Met als toegift dat die moedersleutel in zijn neusgat schiet en er nooit meer uit wil.
Zo, primitieve reactie, maar het lucht wel op. Natuurlijk sta je er boven. Neem je verlies, en laat het je dag niet verder verstieren. Is de vraag wat ik doe, als ik de fiets met fietser één dezer dagen tegenkom. Ben zelf ook heel benieuwd. Ik zou zeggen lees de krant.

In de boekenwinkel koop ik – ter symbolische afronding en steun voor mijn eega om het verlies een plek te geven, een pas uitgekomen en geprezen boek van Dirk Jan Roeleven:
‘De Nieuwe Fiets.’ Tja.. het leven gaat door.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(C) fotografie: Eduard van der Harst