Ervaringen rijker

Bart met kompaan Hugo (HBA)

Was afgelopen maanden betrokken bij een hectisch project vanuit mijn vaste betrekking bij Keijzer Communicatie.  Toerde wekenlang samen met een prima kompaan van het HBA door het land met ‘dat leuke busje’ ter verkondiging van de blijde boodschap. Namelijk dat ambachten onmisbaar zijn, dat het vaderland vakmensen hard nodig heeft! En dat je als jongere dus slim bent als je kiest voor ‘het ambacht’.

The King and I

Het busje bracht ons naar vmbo scholen in Hoogeveen, Klazinaveen, Middelharnis, Leidschendam, Eindhoven, Tilburg, Brielle en meer. De bustour was de aanloop naar De Week van het Ambacht. Die speelde van 8 t/m 15 april met regionale events in het hele land, wij hopten met een bonte karavaan van locatie naar locatie met tientallen mensen die passievol hun ambacht promoten. Lange dagen: om zes uur opstaan, half zeven het busje in, maar eerst de accuklem aansluiten (want die moest er voor de nacht af, om te voorkomen dat de stroom zou weglekken). Dan 1 a 2 uur pruttelen over ’s herenwegen, zonder radio, en direct contact met de buitenlucht. Maar je wordt wel gezien!.  

Reaching for the sun

Lange dagen als gezegd, die vlogen voorbij, met quizjes presenteren, foto’s maken, interviewtjes, en’s avonds een pers/webverslag maken en foto’s selecteren; 11 uur per dag, makkelijk. Vermoeiend maar zeer de moeite, leuk, met prima resultaten: in 6 dagen tijd bijna 10.000 bezoekers, heel veel persaandacht, incluis primetime televisie en radio. De boodschap, van de onmisbare ambachten begint door te dringen. De hoogste tijd.

Zo’n project houdt je fit en scherp. Ontmoet inspirerende mensen, en loopt tegen bijzondere zaken aan, persoonlijke uitdagingen. Zoals, in Hoogeveen, het vasthouden van een Konings Python, jonkie weliswaar, krap 1,5 meter, maar al krachtig. En in Den Haag overwond ik mijn hoogtevrees door in een glazenwassersbakje te stappen, en dan met zo’n telescoop arm omhoog, 25 meter, een fantastisch uitzicht op ‘Ooh Oh Den Haag, mooie stad achter de Duinen’, en op ooghoogte de nieuwe naam van het Kyocera stadion (ADO, dus).

Held in't bakkie

Ook een aparte ervaring was het rijden op een SegWay. Best wennen, het vraagt een stukje coördinatie en evenwichtskunst, maar dan ga je soepel. Al werd ik wat overmoedig, en kon ik net vermijden dat ik frontaal op een container zou knallen. Trouwens, was de uitvinder van dit mobiel vernuft er zelf niet mee dodelijk verongelukt? I did it SegWay.

I did it Seg Way

Wat ik ook leerde is ‘twitteren’. Als BarthoC strooide ik dagelijks tal van tweets rond over de belevenissen tijdens de bustour en de Week. Ik vrees dat ik verslaafd ben. De Week is voorbij, maar ik tweet dagelijks.  Heeft wel wat. Een bijzondere ervaring is dat ik via Twitter weer contact heb met de reclameman die mij bijna 30 jaar geleden de kans gaf in het communicatievak. Als copywriter, nog met papier en pen, ambachtelijk dus. Maar al snel kocht ik een elektrische typemachine.  En daarna leende ik 12000 gulden voor mijn eerste PC met printer en software, en een 11 inch ambergroen scherm. Inmiddels ben ik zeker 10 PC’s verder, en vlak voor de Week van het Ambacht kocht ik mijn eerste iMac. Werkt prettiger voor film en fotowerk, maar ook tekstschrijven gaat prima. Dit is mijn eerste iBlog.