Laat ons maar schuiven?

Het kan niemand meer ontgaan. Er waart een fenomeen door ons land, een beweging, een gebaar. Het schuif gebaar. Alsof we een licht lopende schuifdeur opzij duwen. Het gaat bijna vanzelf, zo lijkt het voor de neutrale toeschouwer. Met een soepele beweging vanuit de pols plaatsen we de vingers ontspannen op ‘de deur’ en zwaaien deze als het ware opzij.
Trouwens, zwaaien? Beter is aaien, of vegen; ja, dat is het: een aaiende veeg-beweging.
Maar voor het gemak houden we het op schuiven. Steeds meer mensen doen het! Ook u waarschijnlijk.

Ik heb het natuurlijk over het gebruik van onze smart Phone, de iPad of elk willekeurig concurrerend ander tablet. Met de vingertoppen lichtjes op het scherm van het apparaat, schuiven we van pagina naar pagina, van beeld naar beeld, van menu tot menu, van enzovoort tot et cetera. 

We houden even stil als we op iets interessant stuiten, maar hebben we genoeg gezien, dan vegen we het oude plaatje weg en een nieuw beeld tevoorschijn, net zo makkelijk, in één gebaar. Laat ons maar schuiven. En we schuiven ook steeds meer in het openbaar. Kijk maar eens even omhoog van je Phone of Pad en zie de echte wereld om je heen. Bijna iedereen is bezig met een schuif apparaat.  In de trein, in de kroeg, in de studiezaal; en ook thuis in het gezin zit iedereen gezellig in de woonkamer te schuiven. Digitaal sjoelen, mag ik even aanschuiven?

Je zou er een filmpje van moeten maken, ritmisch monteren met klassieke walsmuziek. Op elke derde tel van de driekwartmaat zie je iemand een veeg uitdelen.  Een Twee Schuif, Een Twee Veeg, Een Twee Schuif… Lijkt me hilarisch. Opbouwen van klein - een enkele persoon, normaal gebruik - tot en met een vol stadion waar het publiek strak gedirigeerd aan het schuiven is, inclusief de wave. Laat ons maar schuiven.

De techniek gaat verder. Hoe lang zou het nog duren, voor de volgende situatie realiteit is? Stel, je zit in de trein, je OV is verlopen, en de controleur staat voor je neus. Er dreigt een forse boete. Maar als de bon wordt uitgeschreven, veeg je het hele beeld gewoon opzij: weg conducteur, weg boete. Of je dan nog steeds in de trein zit, weet ik niet, maar dat is weer een andere technische uitdaging. Selectief schuiven, denk ik.

Handig toch, zo'n toepassing?! In de file? Schuif ‘m opzij! Jehova getuige aan de deur? Geef ‘m een veeg! Iemand anders op jouw parkeerplaats? Schuif ‘m zoek! Je Ex/die blijft zeuren? ZZoeeff, met een strakke veeg is het stil.  

Nog mooier zou het zijn als we een betere wereld bij elkaar kunnen schuiven; alle dictaturen, criminaliteit, milieuvervuiling, maatschappelijke/sociale misstanden, vegen we aan  tot we het perfecte plaatje hebben, zonder armoe, honger en geweld.  Zo zetten we de werkelijkheid letterlijk naar onze hand.

Keep on dreaming, zegt u? Graag, want zonder dromen, kom je nergens.  Dus ik zeg: laat ons maar schuiven. Wel een waarschuwing, schuif met mate, want anders loopt u een verhoogd rsi-risico, en zit je voor je het weet met een schuif-pols.